بسم الله الرحمن الرحیم
من نه عاشق بودم
ونه محتاج نگاهی که بلغزد بر من
من خودم بودم و یک حس غریب
که به صد عشق و هوس می ارزید
من خودم بودم و دستی که
صداقت می کاشت
گرچه در حسرت گندم پوسید
من خودم بودم و هر پنجره ای
که به سرسبزترین نقطه بودن وا بود
و خدا می داند
بی کسی از ته وابستگی ام پیدا بود...
دیلن ?? ساله که همواره در جست و جوی ابزاری تازه برای بیان درک خود از هستی بوده است، این بار به جای کلمات از خط و طرح و آبرنگ و گوآش کمک گرفته و زندگی را از منظر نقش و رنگ نشان می دهد.
منتقدان پرتره "مردی بر پل" را یادآور پرتره های وان گوگ دانسته اند
از چهاردهم ژوئن، مجموعهای شامل ??? نقاشی از آثار این هنرمند با نام Drawn Blank Series در گالری هالسیون، از معتبرترین گالریهای لندن، به تماشا گذاشته شده است. دوستداران دیلن همچنین می توانند از فروشگاه کوچکی در جنب این نمایشگاه، نسخه های چاپی گزیده ای از نقاشی ها او را که نام دیلن به دستخط خود او بر آنها دیده می شود، با قیمتی کم و بیش معقول خریداری کنند. مجموعه باب دیلن فرآگیری نقاشی را به طور جدی و پی گیرانه در دهه ???? آغاز کرد. اما تابلوهایی که در این نمایشگاه جمع آمده، بر اساس طرحهایی است که او در فاصله سالهای ???? تا ???? طی سفرهای دور و درازش برای اجرای برنامه کشیده است. طرحهای اولیه این نقاشیها در سال ???? در قالب کتابی با عنوان Drawn Blank منتشر شد. البته این عبارت که عنوان نمایشگاه حاضر نیز هست نباید باعث شود که بازدیدکننده در انتظار دیدن پرده هایی خالی باشد. چرا که باب دیلن خلا سفید هر پرده را با نقشهای مختلفی از پرتره و اندام برهنه گرفته تا مناظر شهری، طبیعت بیجان و فضاهای درونی پر کرده است. این مجموعه پیش از این در موزه ای در شهر کمنیتس آلمان هم به نمایش گذاشته شده و دیلن در اصل به تشویق یک مدیر گالری در آلمان متقاعد شد با اضافه کردن عنصر رنگ به طرحهای ساده خود، آنها را در قالب نمایشگاهی کامل عرضه کند. ارزیابیها واکنش منتقدان به این نقاشی ها کم و بیش مثبت بوده است و نمونه هایی از آنها را "عالی" و بویژه از نظر بکار گیری رنگهای زنده و گیرا قابل مقایسه با کار نقاشانی چون ونسان ون گوگ و استادان سبک امپرسیونیسم خوانده اند. دیلن از نظر سوژه و بخصوص انتخاب صحنه هایی از زندگی روزمره آدمها و ثبت تاثیرگذار این لحظه ها با نقاشان بزرگی چون ادگار دگا و تولوز لوترک مقایسه شده است.
طبیعت بیجان
با این حال آن طور که از واکنش اغلب بازدیدکنندگان برمی آید، به نظر نمی رسد که کشیدن پرتره نقطه قوت هنرنمایی دیلن در نقاشی باشد. منتقدان بعضی از آثار او را زمخت و ناشیانه خوانده اند و در نگاه تماشاگر عادی، این زمختی بیش از هر چیز در پرترههای او به چشم می آید. نمونه ای از این دست، نقاشی "دو خواهر" است که اکثر بازدیدکنندگان چند ثانیه ای بیشتر در برابر آن درنگ نمی کنند.
یکی ازمنتقدان گفته است دیلن نقاش بزرگی نیست اما معدودی از آثارش "خیره کننده" است و حتی در نقاشیهای بشدت ناشیانه او، عنصری رام نشدنی و جسورانه دیده می شود که آنها را جذاب می کند. ویژگیهای سبک باب دیلن هم مانند اندی وارهول، نقاش معاصر و بلندآوازه آمریکایی، بعضی از نقاشیهایش را با رنگ آمیزیهای مختلف در نمونه های متعدد ارائه کرده است. در مورد این شیوه کار دیلن گفته شده همان طور که او بعضی از ترانه های قدیمی اش را بازآفرینی و به شکلی متفاوت از نو اجرا می کند، تصویر را هم با رنگ آمیزیهای مختلف ارائه می دهد تا تاثیر رنگ را بر صحنه و بر حس متفاوتی که هر بار در بیننده پدید می آورد، بسنجد. به عنوان مثال، نقاشی "خطوط آهن" او که از بهترین کارهایش در این مجموعه به شمار می رود با چهار رنگ آمیزی متفاوت ارائه شده است. دیلن که به گواهی طرحهای زیادی که از فضای درونی هتلها کشیده، عمری را در سفر گذرانده، درباره این نقاشی گفته است: "من از اولین سالهای زندگیم قطارها را دیده و صدای آنها را شنیده بودم... سوت قطاری که به حرکت درآمده و دور میشد، نوعی احساس آسودگی در من بوجود می آورد. انگار هیچ چیز کم و کسر نبود، انگار بر زمینی محکم و استوار ایستاده بودم و هیچ خطر جدی در کمینم نبود و همه چیز روبراه بود."